Kwiaty cukinii nauczyłam się jeść we Włoszech. Są one tutaj bardzo popularne i można je dostać zarówno na targu, jak i w supermarkecie.
Kiedy kwitną w ogródku, wykorzystuje ten okres na maksa i robię, kiedy tylko mogę.
Prezentują się nie tylko pięknie, ale są również przepyszne.
Jeśli chcesz cieszyć się pyszną przekąską, która zawiera smaki lata, smażone kwiaty cukinii będą idealnym daniem, które pokoloruje stół ze smakiem i prostotą!
Lekkie, delikatne, uniwersalne – mogą służyć jako przystawka, przekąska albo tylko dopełniający całość dodatek.
Jeśli uda Wam się je dostać na targu lub macie je w ogródku czy na działce, to zachęcam do ich przygotowania, są bardzo smaczne.
Zapraszam :-)
Portofino to małe miasteczko z wąskimi uliczkami, ukrytymi zatoczkami, uroczymi kawiarniami i niesamowitym urokiem. To jedno z najbardziej popularnych miasteczek na włoskiej riwierze, położone na południe od Genui i na północ od głównej atrakcji Ligurii — Cinque Terre.
Asolo to małe miasteczko pośród wzgórz porośniętych cyprysami, z przytulnym ryneczkiem, zamkiem, kilkoma kościołami i uroczymi uliczkami.
Niesamowicie spokojna miejscowość — wymarzony cel na długi romantyczny weekend. Asolo emanuje spokojem. Nie da się faktycznie opisać, jaki tam panuje spokój.
Wygląda to wszystko, tak jakby czas się tutaj zatrzymał, stanął, na pewno dużo zwolnił. 
Po tym, jak wczoraj umieściłam zdjęcia butelkowania wina w mojej grupie Włochy po mojemu, moja skrzynka pocztowa została zasypana pytaniami na ten temat.
Nie będę Wam tutaj pisać jak butelkować robione własne domowe wino (jest to trochę inna procedura).
Mój artykuł dotyczy wina kupnego, które kupimy i chcemy butelkować.
Może ktoś z Was kupił 50 litrów wina na wakacjach we Włoszech i nie wie co z tym fantem zrobić ? A może myśli o kupnie i butelkowaniu ?
Moje wskazówki to doświadczenie nabyte w ciągu kilkunastu lat. Najpierw robiłam to z teściem, teraz butelkujemy wspólnie z mężem.
Oto kilka moich wskazówek.
Szlak 52 tuneli, czyli Strada delle 52 Gallerie usytuowana jest w masywie Pasubio w Wenecji Euganejskiej.
Bez cienia przesady można powiedzieć, że to jeden z najpiękniejszych szlaków włoskich.
Dziś na blogu prezentuje właśnie taki mój ideał wiosennej kolacji —
tartę z zielonymi szparagami i zielonym groszkiem.
Gdybym mogła, robiłabym tarty codziennie. To jeden z tych rodzajów
jedzenia, które naprawdę uwielbiam i, choć jest takich rzeczy parę,
tarty plasują się na wysokim miejscu.
Mam nadzieję, że Wy również się skusicie i przygotujecie taką tartę w
domu, szczególnie że jej przygotowanie nie zajmuje naprawdę dużo czasu!
Zapraszam :-)
Często piszecie do mnie z pytaniami o możliwość gotowania ze mną, smakowania i podglądania na żywo mojego świata.
Już nie mogę się doczekać – bo właśnie z początkiem jesieni zaplanowałam wraz z biurem Atelier Podróży warsztaty kulinarne we Włoszech w małej miejscowości pod Rzymem.
Miło mi poinformować, że pierwsze takie warsztaty, odbędą się od 22 do 29 września 2018 roku.
Filety z okonia z dodatkiem cukinii mają niepowtarzalny smak i aromat.
Szybko, zdrowo i pożywnie. Uwielbiam takie połączenia, które mogę przygotować szybko, a następnie czerpać dużą przyjemność z jedzenia.
Zapraszam :-)
Le Grotte del Caglieron (jaskinie Caglieron) znajdują się u podnóża góry Cansiglio w regionie Wenecja Euganejska. Są główną atrakcją miejscowości Breda di Fregona, w prowincji Treviso, zaledwie kilka minut jazdy od Vittorio Veneto. Miejsce tajemnicze, nieodkryte, wciągające i hipnotyzujące — jedna z największych atrakcji w okolicach miasta Treviso.
Czy może być coś pyszniejszego niż klasyczna Carbonara ?
Okazuje się, że tak.
Ciężko przebić klasykę, ale jeśli jesteście miłośnikami Carbonary i szparagów to połączenie na pewno Was zachwyci.
Chrupiące zielone szparagi i delikatny sos z żółtek — to dwa składniki, które razem ze sobą tworzą wyjątkowo smaczną kompozycję.
Moim zdaniem to jest jeden z lepszych przepisów na dobry makaron w sezonie szparagowym.
Zapraszam :-)
Nie mogłam nie polubić tego miejsca. Zobaczyłam je po raz pierwszy (nie sposób go nie zauważyć) jadąc do ogrodów Nimfy — od razu wiedziałam, że muszę tam wrócić.
W naszym planie objazdówki po Lacjum musiał się znaleźć również ten punkt. Dopięłam swego i po kilku dniach wybraliśmy się do Arteny.
