Włoskiej kuchni nie trzeba przedstawiać. Dużo osób odwiedza Włochy, przyciągniętych myślą o delektowaniu się wspaniałym jedzeniem. To wszystko podsunęło mi pomysł stworzenia listy potraw i produktów wartych spróbowania!
Pizzę czy lasagnę już znasz, więc nie będę polecać, to co już wielokrotnie zostało opisane. Postanowiłam napisać o mniej znanych produktach czy potrawach. To pierwsza lista, a będzie ich kilka.
Czy zastanawialiście się dlaczego dworzec kolejowy w Wenecji nosi nazwę Santa Lucia?
Prawdopodobnie nigdy nie zauważyliście, ale tuż przed dworcem kolejowym w Wenecji znajduje się wmurowana w podłogę tablica upamiętniająca kościół Santa Lucia.
Okazuje się, że kościół ten został zburzony w 1861 roku pod budowę pierwszego dworca kolejowego.
Powiem szczerze, że sama nie miałam o tym pojęcia przez pewien czas. Może dlatego, że kiedy wychodzę z dworca, jestem tak pochłonięta pięknem przed oczami, zbyt zachwycona, aby zadawać sobie jakiekolwiek pytania. A historia nazwy stacji kolejowej jest głęboko powiązana z Wenecją i historią słynnego dworca kolejowego Santa Lucia.
Mało kto wie, że szczątki świętej z Syrakuz przechowywane są w Wenecji od ponad ośmiuset lat.
Ale żeby lepiej zrozumieć historię, musimy cofnąć się do XIII wieku, a dokładniej do roku 1279, kiedy Konstantynopol został złupiony przez Wenecjan. Podczas napadu ciało Świętej Łucji przewieziono do Wenecji na wyspę San Giorgio Maggiore.
Ciało pozostało tam do nabożeństwa 13 grudnia 1279 r., kiedy to ogromny napływ pielgrzymów spowodował wywrócenie się niektórych łodzi i dużą liczbę ofiar śmiertelnych. Dlatego Senat Serenissimy postanowił przenieść szczątki Świętej Łucji i wyznaczył w tym celu inną świątynię w dzielnicy Cannaregio: kościół Santa Maria Annunziata, znany pod nazwą „della Nunciata”; świątynia znajdowała się w miejscu, w którym obecnie mieści się dworzec kolejowy Santa Lucia.
Ciało Świętej Łucji przybyło tu w uroczystej procesji w 18 stycznia 1280 roku.
Tak było do 1860 r., kiedy to władze miasta zadecydowały, że Wenecja musi zostać połączona z resztą Włoch i jest jej potrzebny dworzec kolejowy.
A gdzie najlepiej było go zbudować?
Oczywiście tam, gdzie obecnie się znajduje.
A co stało się z ciałem Świętej Łucji?
Zostało przeniesione do znajdującego się obok kościoła pod wezwaniem San Geremia. Ponadto wymurowano tablicę upamiętniającą kościół, która do dziś znajduje się na placu przed dworcem kolejowym.
Budowę mostu kolejowego rozpoczęto w 1841 r., który od tamtej pory łączy miasto z lądem. Dopiero w 1931 r., rozpoczęto budowę obecnego mostu Wolności dla pojazdów kołowych, który miał być połączeniem równoległym do linii kolejowej.
Dzielę się z Tobą moimi weneckimi ciekawostkami mając nadzieję, że cię zainspirują do samodzielnego poznawania jednego z najpiękniejszych miast na świecie. Dlatego zachęcam, abyś dołączył także do grupy Wenecja po mojemu - informacje, ciekawostki, porady... jedyna taka grupa w Polsce. Tylko dzięki temu nie przeoczysz niczego, co się pojawiło na blogu, ale przede wszystkim, otrzymasz mnóstwo dodatkowych informacji.
Mam nadzieję, że poczekacie na ciąg dalszy moich opowieści o Wenecji. Już teraz możecie przeczytać:
Spodobał Ci się tekst? Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:
Ogród Tarota (Giardino dei Tarocchi) to chyba najdziwniejsze miejsce, w jakim byłam w życiu. Coś, czego zupełnie się nie spodziewałam. Wywarło na mnie duże wrażenie, ale nie potrafię zdefiniować, co mnie w tym miejscu zachwyciło.
Oprócz Cinque Terre, między Riomaggiore i Portovenere, znajduje się
przepiękny odcinek wybrzeża ze ścieżkami otoczonymi kamiennymi ścianami i
schodami z widokiem na morze. To Costa di Tramonti ze swoimi maleńkimi
wioskami – Campiglia, Schiara, Monesteroli, Fossola – dosłownie
przylegającymi do wybrzeża. Tylko trudność dostępu, które jest możliwe tylko
drogą morską lub stromymi schodami, powstrzymuje masową turystykę od tego
odcinka wybrzeża Ligurii.
Kto czytał moją książkę
Włochy. 111 przygód. Miasteczka, festiwale, szlaki i smaki
to z pewnością o szlaku już wie.
Pisticci. Tajemnicze, położone za zboczach góry, miejsce, przynoszące
radość każdemu, kto zechce je odwiedzić. Pokochałam tę miejscowość, za jej
absolutny spokój. Nie sposób pozostać obojętnym na jej piękno.
Tu bez problemu
poczujesz smak szczęścia, które płynie z prostego, zwyczajnego życia. To
miejsce, które trudno zostawić. I nie sposób o nim zapomnieć. To miasteczko,
z którego nie chciało nam się wyjeżdżać.
Pappardelle z boczkiem, szparagami i pomidorkami koktajlowymi to oryginalne i smaczne pierwsze danie. Prawdziwa burza smaków, którą można przygotować zarówno na specjalne okazje, jak i na kolację z przyjaciółmi lub po prostu dla rodziny.
Delikatny smak szparagów doskonale łączy się z mocniejszym smakiem wędzonego boczku, a słodkawy smak pomidorków koktajlowych wzbogaca przepis, nadając mu polotu i koloru. Do tego przepisu użyłam pappardelle, ale można je zastąpić innymi kształtami makaronów np. paccheri.
No i jest! Moja druga książka ujrzała w końcu światło dzienne.
Mam nadzieję, że się cieszycie tak jak ja.
Oddaje w wasze ręce moje drugie papierowe dziecko. Dziś oficjalnie możecie zamówić w przedsprzedaży 👉 Jezioro Garda. 158 km tras, przysmaków i ciekawostek
Ale premiera w księgarni dopiero 26 kwietnia! Nie wiem, jak ja wytrzymam do tego czasu!
Wenecja to miejsce jak żadne inne na ziemi. Słynie z karnawału,
niepowtarzalnych gondolierów i kultowych arcydzieł architektonicznych.
Myślałam,
że już mnie w niczym nie zaskoczy, ale to miasto ciągle uświadamia mi jak
wciąż mam wiele do odkrycia.
W zeszłym roku miałam przyjemność
uczestniczyć w festiwalu filmowym w Wenecji, który sam w sobie jest czymś
niezwykłym, ale w tym samym dniu wisienką na torcie było dla mnie pływające
kino Cinema Galleggiante.
Jedną z większych atrakcji Jeziora Como są bez wątpienia wille, jedne z
najpiękniejszych we Włoszech.
Każdziuteńka ma coś wyjątkowego do
zaoferowania, od wykwintnych ogrodów po piękną architekturę, fascynującą
historię i niesamowite widoki na jezioro.
Już od czasów rzymskich te
piękne posiadłości i ich wspaniałe ogrody przyciągały znamienitych gości, od
arystokratów po artystów i pisarzy.
Uważam, że zwiedzanie tych pięknych
zabytkowych willi jest obowiązkiem podczas każdej wycieczki nad Como, ale
rozumiem, że może większość z was ma tylko jeden lub dwa dni na zwiedzanie
okolicy i musi ustalić priorytety, więc pomyślałam, że podzielę się z wami
tymi najpiękniejszymi.
Według mnie dowolnie wybrana będzie miała w
sobie coś naprawdę wyjątkowego. Trudno było mi zdecydować, która zachwyciła
mnie najbardziej. Podobają mi się wszystkie! Każda z nich oferuje wyjątkowe
widoki, cuda natury i klimatyczne zakątki. Nie łatwo powiedzieć, która jest
najpiękniejsza. Ale nie byłabym sobą, gdybym nie miała swojej ulubionej,
jestem ciekawa czy zgadniesz, która podoba mi się najbardziej?
