Toskania na talerzu, czyli czego nie można przegapić kulinarnie w Toskanii

Po ostatnim cieszącym się poście o Rzymie — Rzym na talerzu, czyli czego nie można przegapić kulinarnie w Rzymie, postanowiłam przygotować Wam Toskanię.
Po przyjeździe do Toskanii może nas spotykać tylko jedna wątpliwość, z którą może mieć do czynienia każdy smakosz.
Jakie potrawy nie mogę przegapić, co będę żałować, jeśli nie zjem?
Tak sobie pomyślałam, że taki wpis będzie użyteczny dla każdego smakosza, który będzie się gapił na menu w restauracji, nie wiedząc co wybrać ! 
Wiadomo, że kuchnia w Toskanii jest niesamowicie różnorodna i ciężko było napisać listę 10 dań. Ostatecznie udało mi się wybrać 20 najlepszych dań, których moim zdaniem nie można pominąć, będąc w Toskanii. Mowa tu o potrawach, nie o żywności.

Moja dwudziestka:

1. Antipasto Toscano

Na początku posiłków w Toskanii serwuje się typowe Antipasto Toscano, czyli deska do krojenia lub talerz z domowymi wędlinami i serami regionu.

2. Fettunta

Toskańczycy czczą ich chleb, oliwę z oliwek i ich tradycyjną bruschettę, która we Florencji jest znana jako fettunta. Często w restauracji w Toskanii, zanim rozpoczniesz twój posiłek, dostaniesz świeżą kromkę chleba hojnie pocieraną czosnkiem, bogato skropioną oliwą z oliwek i oszczędnie posypane solą.

3. Crostini Toscani

Słowo crostini dosłownie odnosi się do chleba nazwanego Frusta — chleb podobny do bagietki.
Jest to typowa toskańska przystawka.
Każdy uroczysty posiłek w Toskanii otwierany jest pasztetem z wątróbek z kurczaka podanym na ciepłym toskańskim chlebie.
Sos wykonany jest z wątróbek z kurczaka, masła, kaparów, anchois, cebuli i bulionu.

4. Panzanella

Panzanella to nic innego jak zimna sałatka z chleba, której nazwa prawdopodobnie wywodzi się od słowa pan — co jest skrótem włoskiego słowa chleb i Zanella — stara nazwa włoskiej miski.
Główne składnikami panzanella jest: niesolony chleb, pomidory, czerwona cebula, bazylia, oliwa z oliwek, ocet i sól.

5. Pappa al Pomodoro

Pappa w języku włoskim oznacza pokarm dla dziecka, czyli coś miękkiego i łatwego do zjedzenia.
Pappa al Pomodoro jest chyba kwintesencją jedzenia w Toskanii.
Jest to zupa z pomidorów i chleba.
Zupa, która różni się w wykonaniu od miasta do miasta, ale zawsze ma trzy główne składniki, które są obowiązkowe dla dobrego rezutatu: czerstwy chleb, soczyste pomidory i dobra toskańska oliwa z oliwek.

6. Ribollita

Ribollita czyli zupa chlebowa, której nazwa pochodzi od powtórnego gotowania. Zupa przygotowana poprzedniego dnia i jedzona następnego (ri-bollita znaczy odgrzana).
Zasada jest prosta — im więcej razy podgrzewana, tym lepsza.
Ribollita jest jedną z najbardziej popularnych zimowych potraw w Toskanii.
Przyrządza się ją z kapusty i fasoli, z dodatkiem czerstwego toskańskiego chleba i oczywiście z odrobiną oliwy. Są to podstawowe składniki.
W niektórych wariantach możemy znaleźć cebulę, marchew, jarmuż i buraka liściowego.

7. Acquacotta

Acquacotta pochodzi z okolic Maremmy. Wywodzi się z kuchni tutejszych pasterzy, tzw. butteri.
Maremma historycznie była ubogim obszarem, więc jego mieszkańcy musieli znaleźć sobie sprytne sposoby na przeżycie. Tak między innymi powstała Acquacotta.
Bazą Acquacotta jest woda, do której wrzuca się wszystko to, co mogłoby się zmarnować po przygotowywaniu innych dań.
Zupa jarzynowa wzbogacona o jajko sadzone i ser Pecorino. Lokalne warianty tej potrawy różnią się między sobą.

8. Cacciucco

Cacciucco, czyli gęsta zupa rybna z podpieczonym chlebem.
Słowo Cacciucco prawdopodobnie pochodzi od tureckiego „kuciuck”, co oznacza mały tak jak składniki tego dania, które są pokrojone na małe kawałki.
Cacciucco jest popularną zupą z owoców morza w rejonach Livorno i Viareggio, ale każde miasto w Toskanii ma swój własny przepis.

9. Pappardelle al cinghiale

Pasta pappardelle serwowana z sosem na bazie pomidorów i mięsa z dzika marynowanego w czerwonym winie. Sos doprawiany jest papryką chili, rozmarynem lub gałką muszkatołową, często łączony z cebulą i innymi sezonowymi warzywami.

10. Testaroli

Testaroli to prosty makaron, który lekko przypomina ciasto naleśnikowe. Przez niektórych historyków testaroli uważane są za najstarszy włoski makron.
Wykonane są z wody, mąki (dawniej mąka orkiszowa) i soli.
Na początku testaroli pieczone były w naczyniu zwanym „testo”, później pieczono je w terakocie, dziś natomiast używa się patelnię żeliwną.

Przepis na testaroli znajdziecie tutaj.

11. Pici

Jest to wersja spaghetti o grubych nitkach. Moje ulubione to pici all'aglione, czyli sos pomidorowy i dużo czosnku.
Jeśli nie lubisz czosnku, nie zamawiaj!

Możemy również spotkać pici caccio e pepe czyli pici z owczym serem i pieprzem. Sos wykonany jest ze świeżego sera owczego (drobno startego Pecorino) i posypanego grubą warstwą czarnego pieprzu.

12. Torta di ceci lub Cecina

Torta di ceci lub Cecina jest swojego rodzaju plackiem z mąki z ciecierzycy zmieszanym z wodą, soli i oliwy z oliwek. Można go spotkać wzdłuż górnego wybrzeża Morza Tyrreńskiego.
W Livorno zachwyci Wasze podniebienia sandwich „torta di Ceci”, często nazywany „Cinque e cinque”.
Jest to ciasto z ciecierzycy umieszczone w okrągłej i miękkiej focaccia lub chrupiącej bagietce.

13. Bistecca alla Fiorentina

Bistecca alla Fiorentina, czyli stek T-bone. Jest nieodłącznym elementem toskańskiej kuchni. Fiorentine chyba nie trzeba przedstawiać. Jej tajemnica tkwi w wyborze odpowiedniego mięsa, cięcia i odpowiedniego czasu gotowania.
Pisałam Wam o niej tutaj.

14. Lampredotto

Jeśli lubicie jedzenie z ulicy, nie możecie przegapić lampredotto — jest symbolem miłości Toskańczyków do podrobów. Lampredotto jest czwartym żołądkiem krowy (po polsku trawieniec), złożonego z części chudej i tłustej. Gotuje się go w wodzie z pomidorami, cebulą i selerem, następnie podawany jest z salsą verde lub sosem pikantnym. Kanapki z Lampredotto były dawniej potrawą biedoty i ludzi pracujących. Najlepiej jest go zamówić w jednym z ulicznych kiosków tzw. lampredottari. Dostaniesz wtedy panino namoczone w bulionie, dużą porcję lampredotto i salsa verde. Proponuje posypać dobrze pieprzem. Lampredotto ma niesamowicie ciekawe pochodzenie etymologiczne. Do ostatniego stulecia w rzece Arno można było łowić „lampredę” — słodkowodną rybę, która w okresie renesansu była przysmakiem bogatych Florentynów, mimo że była bardzo droga. Oczywiście biedni ludzie nie mogli sobie na to pozwolić, konsumowali produkty odpadowe mięsa poddanego obróbce w rzeźniach, sprzedawanych na brzegach Arno. Część wołowiny, którą kupowali najchętniej, był „l’abomaso”, czyli „ostatni brzuch”, który miał podobny wygląd jak lampreda. Stąd pochodzi nazwa nadana przez ludzi na „lampredotto”, jedzenie ubogich, które było przeciwieństwem rafinowanej ryby.

15. Trippa alla Fiorentina

Florentczycy uwielbiają dania z flaków i trippa alla fiorentina jest jednym z klasycznych dań miasta.
Może to jedyne miejsce na świecie, gdzie flaki są symbolem dumy obywatelskiej.
Polskie flaki to raczej zupa na bulionie. Trippa alla Fiorentina podawana jest na gęsto.
Trippa alla Fiorentina to flaki z warzywami, sosem pomidorowym i parmezanem. Pomidory i parmezan odciskają mocne piętno w smaku.

16. Pecorino di Pienza lub ogólnie Pecorino

Pecorino di Pienza jest wytwarzany z mleka owczego.
Często serwowany samodzielnie lub z niewielką ilością miodu lokalnego, najczęściej jest to miód kasztanowy.

Czasem może być podany z gruszkami i orzechami włoskimi lub po prostu roztopiony w piekarniku z gruszką. 

Wszyskie wersje przepyszne.

17. Castagnaccio

Castagnaccio to tradycyjne ciasto wykonane z mąki kasztanowej. Może być spożywane przez cały rok, zarówno na ciepło jak zimno. Przepis znajdziecie tutaj.

18. Necci

Necci to nic innego jak naleśniki mąki kasztanowej wypełnione świeżą owczą ricottą.
Polecam je spróbować na rynku Santo Spirito we Florencji.

19. Cantucci i Vin Santo

Często w toskańskich restauracjach na zakończenie podawany jest „zestaw deserowy” — Cantucci i Vin Santo.
Cantucci czyli biscotti, które według lokalnego zwyczaju macza się w deserowym winie – Vin Santo. Przepis na Cantucci znajdziecie tutaj.

20. Panforte

Panforte to włoski przysmak bożonarodzeniowy, z długą historią, wywodzący się z miasta Siena, z XIII wieku. To najbardziej znany ze słodkich smakołyków w Sienie. Korzenne ciasto wytwarzane z migdałów, orzechów laskowych, skórki pomarańczy i cytryny oraz mąki, cukru i miodu.

Mam nadzieję, że poczekacie na ciąg dalszy moich opowieści o Florencji (a będzie ich jeszcze sporo).
Już teraz możecie poczytać:
10 zabytków we Florencji, których nie można pominąć 
Calcio Storico — wszystkie chwyty są dozwolone
Colle di Val d'Elsa - mały klejnot Toskanii
Cortona
Jak zwiedzać Florencję ? Wywiad z mieszkanką
Karnawał w Viareggio
Montepulciano - czarujący zakątek Toskanii
Most Diabła w Borgo a Mozzano
Noclegi w Toskanii
Pienza - utopia renesansowego miasteczka
Toskania na talerzu czyli czego nie można przegapić kulinarnie w Toskanii
Mam nadzieję, że zainspirowałam cię do kolejnej podróży i Florencja będzie jednym z celów na twojej liście podróżniczej.
 
Spodobał Ci się tekst? Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:

• Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
• Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę. 
• Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku. Codziennie nowe zdjęcia, inspiracje, ciekawe informacje. 
• Dołącz do mojej grupy Włochy po mojemu. 
• Śledź mnie na Instagramie @kalejdoskoprenaty!
• Otrzymuj ‚List z Włoch’ zapisując się na newsletter.

Pozdrawiam

Renata