Gelato — co Ty wiesz o włoskich lodach?

Jaki przysmak włoski sprawia, że na samą myśl ​​cieknie Ci ślinka? 

Bez względu na porę roku czy region, jest jeden włoski przysmak, które zawsze smakuje dobrze — Gelato. Kolorowe, orzeźwiające, owocowe, kremowe — bogate w witaminy, minerały i proteiny — porozmawiajmy o ulubionym przysmaku młodych i starszych.

Lody we Włoszech są dobre jak nigdzie indziej na świecie, a kiedy już ich spróbujesz, nic innego nie będzie im równać.

Pyszne włoskie lody można znaleźć w prawie każdym małym miasteczku, na każdym rogu ulicy.

Jednak nie wszystkie lody są sobie równe. Żeby naprawdę docenić ten deser, ważne jest, aby dowiedzieć się trochę więcej o nim.

Jeśli jesteś fanem włoskiego Gelato lub po prostu chcesz dowiedzieć się więcej o sztuce włoskich lodów, ten przewodnik jest dla Ciebie.

HISTORIA WŁOSKIEGO GELATO

Skąd się wzięły? Co sprawia, że ​​są tak wyjątkowe i pyszne? Czy wiesz, że pochodzenie tego pełnowartościowego przysmaku jest włoskie?
Już w czasach starożytnego Rzymu Włosi jedli słodycze z lodu lub śniegu. Mówi się, że starożytni Rzymianie kończyli wystawne kolacje z nivatae potiones. Były to typowe zimne desery, uzyskiwane dzięki przechowywaniu śniegu zbieranego zimą w niektórych kamieniołomach, a następnie przywożone do miasta w cieplejszych porach roku i mieszane z innymi składnikami. Seneca opowiada o tych smacznych sałatkach owocowych z miodem i śniegiem!
Ale aby obserwować gelato bardziej podobne do tego, co znamy dzisiaj, musimy przeskoczyć bezpośrednio do XVI wieku, zwracając szczególną uwagę na Florencję. W rzeczywistości to właśnie tutaj ten, który jest tradycyjnie uznawany za „tatę” lodów, architekt Bernardo Buontalenti, wymyśliłby ten przepis z mlekiem, śmietaną i jajkami.
Ale to nie jedyne nazwisko, która obraca się wokół pochodzenia tego świeżego letniego deseru. Jest jeszcze jeden, zawsze Włoch, o którym warto wspomnieć: Francesco Procopio dei Coltelli, dżentelmen z Palermo, który przeniósł się do Paryża na dwór Króla Słońca. Tutaj otworzył pierwszą w historii lodziarnię, wciąż znaną i renomowaną na całym świecie Caffe Procope.

Włosi mogą więc twierdzić, że są twórcami przepisu na gelato, ale nadal muszą podziękować Francuzom i Arabom za ich wkład w rozsławianie go na całym świecie.

Warto jeszcze wspomnieć również tę date — w 1903 roku wenecki producent lodów Italo Marchioni wynalazł rożek waflowy, w ten sposób lody stały się deserem „na wynos”. Stąd ich popularność rozprzestrzeniła się na skalę światową.

Deserów mrożonych we Włoszech jest mnóstwo — oto przegląd głównych rodzajów :

Gelato:

Włoskie Gelato jest wytwarzane inaczej niż tradycyjne lody: do jego przygotowania zużywa się znacznie mniej tłuszczu i są ubijane ze znacznie mniejszą prędkością, aby zapobiec dodaniu zbyt dużej ilości powietrza. W rezultacie ubita masa ma gęstszą konsystencję oraz bardziej intensywny i wyraźnjejszy smak. Nie są całkowicie zamrożone i zazwyczaj podaje się je również w wyższej temperaturze.

Semifreddo:

Semifreddo można uznać za rodzaj lodów w toku. Jest to bardzo przewiewny deser, składający się z bitej mieszanki i cukru. Idealna równowaga między wszystkimi składnikami pozwala uzyskać deser, który zamarznie dopiero po osiągnięciu określonej temperatury. W semifreddo, aby nadać mieszance przewiewność, używa się zwykle jaj, które są używane w formie włoskiej bezy, pate à bombę lub kremu. Wśród składników, które nie pozwalają na całkowite niezamarzanie masy jest cukier w różnej postaci. Może to być dekstroza, syrop, likier lub cukier granulowany. Ostatnim, ale nie mniej ważnym, składnikiem semifreddo jest bita śmietana. Podaje się je w temperaturze od -16 ° do -8 ° C.

Sorbet:

Czym więc różni się sorbet od gelato? Nie ma w nim produktów mlecznych i tłuszczu. Sorbet jest zgodny z recepturą i procedurą klasycznych lodów, ale jest zrobiony z wody cukru i smaku, najczęściej są to owoce, dlatego prawie zawsze jest wegański.

Granita:

Nie mylić z sorbetem. Granita to typowy sycylijski deser przygotowywany z mieszanki wody, cukru, soku owocowego (najczęściej z cytryny lub pomarańczy). Charakterystyczną cechą, odróżniającą go od sorbetu, jest ziarnista struktura lodu, której to zresztą zawdzięcza swoją nazwę – granire to po włosku formować ziarna. Oryginalna sycylijska granita sporządzana jest z wody, soku z cytryny i cukru.
Oprócz sorbetu należy odróżnić granitę od gremolaty (zwanej również ugniataną lub cremolatą) przygotowanej z miąższu owocu zredukowanego do puree.

Włochy są domem lodów i prawdopodobnie w każdym włoskim regionie znajdziesz coś innego. Każdy region we Włoszech ma swoją tradycyjną odmianę. Oto niektóre z najważniejszych:

Brioche z granitą

To śniadanie na Sycylii — brioche podawane na gorąco wraz z filiżanką granity, w której można go zanurzyć. Możesz spotkać różne smaki w zależności od tego, co lubisz, ale najbardziej popularne to cytryna, kawa, migdały, czekolada i pistacja.

La granita messinese, czyli granita kawowa ze śmietaną.

Ten niebiański deser jest również sycylijski i został włączony do ulubionych przepisów miasta Messyny.

Brioche z Gelato

Jeśli nie lubisz granity, z pewnością zainteresuje Cię informacja, że ​​w Kampanii bułki podawane są z nadzieniem.

Sgroppino

Ten słodki napój jest zawsze w menu deserów po prawie każdym posiłku w Wenecji Euganejskiej. Oryginalna receptura pochodzi z lodów o smaku cytryny, wódki i prosecco, ale ostatnio można również znaleźć sgroppino z lukrecji, grejpfruta i truskawki.

Grattachecca

Grattachecca to orzeźwiający deser z kruszonego lodu, do którego dodaje się jeden lub więcej syropów (czereśnia, tamaryndowiec, mięta, kasza jaglana, kokos, cytryna ...) lub soki owocowe. W przeciwieństwie do granity, która jest produkowana z wodą zmieszaną z syropami lub sokami i pozostawiona do zamrożenia, grattachecca składa się z lodu startego z jednego bloku o dużych wymiarach, nawet do metra długości, za pomocą specjalnego skrobaka wyposażonego w komorę.
Nie tylko lód, ale i mnóstwo świeżych owoców — to jest sekret rzymskiego napoju wspaniałego  orzeźwienia w gorące letnie wieczory podczas spaceru po stolicy. Grattachecca jest specjalnością miasta Rzymu i jego okolic.

Pànera

Nazwa tego liguryjskiego przepisu polega na połączeniu świeżej śmietany, sproszkowanej kawy Arabica, cukru i ubitych żółtek jaj, które należy zagotować w kąpieli wodnej. Po osiadaniu kawy na dnie, mieszaninę filtruje się przez szmatkę. Biorąc pod uwagę trudność przygotowania i wyjątkowo nietrwały charakter mieszanki, co ogranicza czas jej przechowywania do kilku dni, Pànera jest dziś deserem nie zawsze dostępnym w genueńskich cukierniach, często zastępowanym lodami kawowymi.

Tartufo di Pizzo

Wynaleziony w Kalabrii w latach 50-tych, jest zrobiony z okrągłej kulki żelatowego orzecha laskowego, modelowanego ręcznie, wypełnionego rozpuszczoną czekoladą i posypanego ciemnym kakao.

Spumone

Są to warstwowe lody (zwykle orzech laskowy, czekolada i stracciatella) z posiekanymi migdałami, kawałkami ciemnej czekolady, kandyzowanymi owocami i karmelem w bardziej współczesnej reinterpretacji, podczas gdy pierwotnie powstały z nadzieniem z gotowanego biszkoptu z gorzkim lub z likierem Strega. Wynalezienie spumone przypisuje się kucharzom neapolitańskich domów szlacheckich XIX wieku. Rozprzestrzenianie się tego deseru było ogromne na południu w XX wieku w latach 60 i 70, kiedy to był zawsze obecny na niedzielnych stołach i bankietach weselnych. Jako dowód jego sławy wspomina się o nim także w słynnej piosence Domenico Modugno, napisanej przez Riccardo Pazzaglia Io, mammeta e tu (1955). Jego obecne rozpowszechnienie w Neapolu znacznie się zmniejszyło, podczas gdy nadal jest popularne w Salento.

Większość tradycyjnych lodziarni serwuje klasyczne i sezonowe smaki, ale na pewno trafisz też na smaki ekstrawaganckie. Wiele Gelaterii, w których byłam we Włoszech, ma swój własny charakterystyczny smak z którego słynie.

Znalezienie autentycznych lodów nie jest wcale takie łatwe, jak się wydaje. Niestety większość lodziarni serwuje słabą imitację włoskiego Gelato. Właściciele wolą oszczędzać czas i zwiększać zyski, sprzedając fałszywe mikstury proszków, barwników i aromatów, w przeciwieństwie do prawdziwej oferty ze świeżymi składnikami. Dużo lodziarni masowo produkuje lody z workowanych mieszanek i chemikaliów. Turystyczne miejsca są zatłoczone przez lodziarnie z lodami o niskiej jakości. Różnica w smaku jest znacząca, dlatego warto poszukać autentycznej lodziarni, która wykorzystuje wysokiej jakości składniki.

Oto kilka czynników, które możesz wykorzystać, aby ustalić, czy lodziarnia sprzedaje dobre lody:

Kolor lodów

Naturalnie aromatyzowane lody powinny przynajmniej przypominać kolory występujące w naturze. Jeśli widzisz szalone smaki i żywe kolory, jesteś w złym miejscu. Lody o jasnym kolorze są zasadniczo wypełnione barwnikami spożywczymi i nienaturalnymi składnikami. Unikaj lodów o jasnym neonowym kolorem. Jeśli lody, które widzisz, są w jakikolwiek sposób błyszczące, może to oznaczać jedną z dwóch rzeczy: że zawierają dużo cukru lub że są utlenione — co oznacza, że są stare.

Artigianale

Poszukaj Gelateria artiginale. Słowo artigianale oznacza, rzemieślnicze, czyli ręcznie robione lody.

Układ lodów w lodziarni

Przyjrzyj się, jak lody są ułożone w lodziarni.
Bądź podejrzliwy w stosunku do lodów, które są ułożone bardzo wysoko, ponieważ oznacza to, że produkt został napompowany pełnym powietrzem. Najlepsze lody przechowywane są w metalowych wazach z okrągłymi blatami, które chronią lody przed zanieczyszczeniami zewnętrznymi.
Podpowiedziałam Wam, czego należy unikać, na co warto zwrócić uwagę podczas polowania na dobrej jakości lody!

Pamietaj o tym, dobre lody :

• mają stonowany, pastelowy kolory
• przechowywane sa w srebrnych puszkach, zwykle z pokrywkami
  
• maja neutralne smaki, zwykle na bazie świeżych owoców
  
• mają gęstszą konsystencję — nie jest spiętrzona
  
• są zrobione z całkowicie naturalnych składników
  
• najlepiej gdy są polecone przez mieszkańców!
  

Włosi traktują produkcję lodów tak poważnie, że istnieją nawet profesjonalne szkoły, takie jak
Carpigiano Gelato University, znana marka z Bolonii, która oferuje kursy i przyznawanie stopni naukowych w różnych krajach na całym świecie. A jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak robić lody, możesz nawet odwiedzić Gelato Museum, gdzie można zobaczyć pierwsze ręcznie robione laboratoria lodów.

Niezależnie od tego, czy we Włoszech, czy w dowolnym innym miejscu na świecie, delektowanie się lodami w naczyniu lub w rożku jest jedną z największych przyjemności życia. Wytwarzane z wysokiej jakości surowców, lody — oprócz tego, że są bardzo orzeźwiającym i aromatycznym deserem — dostarczają część białka, tłuszczu, cukru i witamin, których potrzebuje nasz organizm.

Włoski słowniczek
Gelato – czyli lód, w dosłownym tłumaczeniu oznacza zamrożony
Gelateria – lodziarnia
Artigianale – rzemieślnicza produkcja
Una coppa – pucharek, tu plastikowy pojemniczek, do którego nakłada się lody
Un cono – różek, czyli wafelek, do którego nakłada się lody
Gusto / gusti – smak / smaki
Nocciola – orzech włoski
Fragola – truskawka
Fior di latte – śmietanka
Mandorla – migdał
Pesca – brzoskwinia
Anguria – arbuz
Baci – o smaku pralinki Baci (baci w dosłownym tłumaczeniu oznacza buziaka)

Smacznego!

Spodobał Ci się tekst? Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:

• Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
• Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę. 
• Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku. Codziennie nowe zdjęcia, inspiracje, ciekawe informacje. 
• Dołącz do mojej grupy Włochy po mojemu. 
• Śledź mnie na Instagramie @kalejdoskoprenaty! 
• Otrzymuj ‚List z Włoch’ zapisując się na newsletter.
  

Pozdrawiam

Renata