Wyspa San Michele, czyli wyspa cmentarna

San Michele to jedna z najbardziej intrygujących wysp laguny weneckiej. 
Tak, brzmi to niesamowicie, ale cmentarze mogą być również piękne i warte odwiedzenia.

Pisanie artykułu o cmentarzu jest zawsze trudne. Z jednej strony chcę się z Wami podzielić, jak piękna i spokojna jest wyspa San Michele. Z drugiej strony chcę również uszanować prywatność zmarłych i ich krewnych.
Podczas moich podróży lubię odwiedzać cmentarze, ze względu na ich spokój, piękne rzeźby i pomniki postaci historycznych. 

Dużo cyprysów, kwiatów, spokój i nieobecności tłumów, sprawiają, że spacer na cmentarzu należy do przyjemnych. Należy jednak pamiętać, że cmentarz jest świątynią.
Wyspa San Michel nie jest w żaden sposób podobna do innych zewnętrznych wysp leżących w lagunie i nie powinna być uważana za kolejną atrakcję turystyczną, ponieważ jest ona nadal miejscem pochówku mieszkańców. Wenecjanie opłakują tam swoich bliskich, więc zachowuj dystans i zachowuj się odpowiednio.  Pamiętaj o tym podczas wizyty na wyspie.

Cmentarz Wenecji znajduje się między Fondamente Nuove i Murano. Jest rozpoznawalny z daleka przez rzędy cyprysów.

W  porównaniu z resztą Wenecji historia wyspy San Michele jest stosunkowo nowa. 
San Michele bierze swoją nazwę od kościoła zbudowanego w X wieku poświęconego archaniołowi. Dawniej wyspa nosiła nazwę Cavana de Muran, ponieważ była używana do schronienia łodzi mieszkańców Murano.
W 1212 roku osiedlili się na wyspie mnisi kamedułowie. W XIII wieku rozpoczęła się budowa kompleksu klasztornego.
W 1469 roku mnisi poprosili Mauro Codussiego, żeby zbudował im kościół obok klasztoru.
Kościół San Michele został zbudowany na fundamentach pierwotnego kościoła.
Nad wejściem kościoła znajduje się duża statua anioła. Biała fasada wykonana jest z kamienia istryjskiego. Sześciokątna Cappella Emiliana na lewo od fasady została zaprojektowana przez Guglielmo dei Grigi i została dodana dopiero w 1530 roku.

Klasztor San Michele był używany przez kamedułów, a później przez zakon franciszkanów. Przez jakiś czas służył nawet jako więzienie. 
Jednym z najbardziej znanych mieszkańców klasztoru był Fra Mauro — mnich, który nigdy nie podróżował po świecie, ale stworzył jedną z najważniejszych map świata w średniowieczu. 
Wenecja była idealnym miejscem dla mnicha. Kupcy z całego świata zjeżdżali do miasta, aby kupić i sprzedać swoje cenne dobra. Fra Mauro wypytywał podróżników o historie o krajach, które odwiedzili. Na podstawie tych informacji narysował piękną i bardzo szczegółową mapę świata. 
Obecnie mapa jest w trakcie renowacji, ale w przyszłości będzie można ją ponownie podziwiać w bibliotece Marciana na placu Świetego Marka. 

Do początku XIX wieku w Wenecji zmarli byli chowani na cmentarzach parafialnych. Każdy kościół miał w bezpośrednim sąsiedztwie mały cmentarz, których obecność wciąż można zauważyć w weneckich nazwach np. Camposanto lub Campo / Campiello dei Morti. Tylko arystokraci lub dobroczyńcy kościoła mogli być pochowani w kościołach lub w krużgankach czy w monumentalnych grobowcach. W 1804 roku Napoleon dokonał inwazji Wenecji i zaraz potem wydał dekret, w którym obalił praktykę chowania zmarłych koło kościoła.
Wydaje się to rozsądne, biorąc pod uwagę wodę, która zalewa ulice Wenecji kilka razy w roku. 
W 1807 roku Napoleon wybrał sąsiednią wyspę San Christoforo della Pace pod cmentarz miejski. 
Cmentarz zaprojektował San Michele Gian Antonio Selva — architekt, który już był odpowiedzialny za oryginalny Teatr La Fenice.
Cmentarz został zainaugurowany w 1813 roku.
W latach 1835–1839 San Michele i sąsiednia wyspa San Cristoforro delle Pace zostały połączone w jedną. Prace rekultywacyjne nadały wyspie jej prostokątnego rozmiaru. To rozszerzenie było konieczne, aby uzyskać więcej miejsca.

Obecnie wyspa San Michele jest podstawowym miejscem doczesnego spoczynku Wenecjan. Większość grobów ma jednak charakter tymczasowy ze względu na ograniczoną przestrzeń. Po 10 latach większość szczątków zostaje przeniesiona do ossuarium na wyspę Sant'Ariano.
Jedynymi wyjątkami od tej reguły są groby należące do wybitnych Wenecjan lub zagranicznych Celebrytów.
Na cmentarzu są pochowane osoby różnej wiary. Cmentarz jest podzielony na sekcje, które różnią się w zależności od wyznań. Jest sekcję katolicka, protestancka, prawosławna, wojska, kapłanów i mniszek.
Społeczność żydowska ma własny cmentarz na Lido od XIV wieku, podczas gdy muzułmanie mają osobną część na cmentarzu Marghera.

W prawosławnej części cmentarza znajdziesz miejsce spoczynku słynnego założyciela Baletów Rosyjskich, Siergieja Diagilewa, który zmarł w Wenecji w 1929 roku. Na grobie Diagilewa ktoś położył baletki. Zniszczone płowieją na słońcu.
W pobliżu pochowany jest rosyjski kompozytor Igor Strawiński (wieloletni współpracownik Diagilewa), który został tu pochowany ze względu na swoje bliskie związki z Wenecją. Kompozytor był tak zachwycony wodnym miastem, że zdecydował się na premierę swojej opery Rake's Progress w La Fenice w 1951 roku. 

W protestanckiej części cmentarza znajdziesz zdobywcę Nobla poety Josepha Brodskiego autora Znaku Wodnego, dzieło, w którym autor opisał jego nieustającą miłość do miasta, które odwiedził ponad 17 razy, zanim napisał książkę.
Na cmentarzu protestanckim znajduje się także pochówek innej wybitnej postaci literackiej, Ezra Pound, który trafił do Wenecji po tym, jak został zamknięty w zakładzie dla umysłowo chorych w Ameryce z powodu swoich alarmująco faszystowskich poglądów. Miasto zainspirowało jego najsłynniejszą poetycką twórczość, The Cantos.

Kiedy idziesz z vaporetto w stronę cmentarza, po lewej stronie natychmiast zobaczysz klasztor i kościół San Michele.
Cmentarz będzie przed tobą. Byłam naprawdę zaskoczona jego wielkością, która wynosi ok. 450 m na 400 m.
Cmentarz jest przedzielony kilkoma ścianami, drzewami i ścieżkami, przez to nie wydaje się  duży. Sprawia wrażenie intymnego.

Zauważyłam różne rodzaje nagrobków. Większość stanowią pojedyncze nagrobki, często pięknie ozdobione obrazami, posągami lub szklanymi ornamentami. W nowej sekcji znajdują się pojedyncze grobowce i te umieszczone w ścianie, w ten sposób została wykorzystana ograniczona przestrzeń na wyspie. Jest też dużo grobów rodzin zamożniejszych. Pierwotnie ustawiono je w zakrzywionej ścianie cmentarza, na której znajduje się 38 sklepień. Istnieje również kilka małych budynków, które służą jako grób rodzinny i które są rozmieszczone na cmentarzu. Niektóre z nich to prawdziwe klejnoty architektoniczne, takie jak ten w stylu art déco i kubistyczna struktura w czerni i bieli w części katolickiej lub mała świątynia z dużą ilością mozaiki w części greckiej. 

INFORMACJE PRAKTYCZNE

Jedynym sposobem, aby się tam dostać, jest Vaporetto. Możesz skorzystać z normalnego biletu na tramwaj wodny.
Na cmentarz dostaniemy się vaporetto 4.1/4.2 z Fondamente Nuove. 
Cmentarz obejmuje dość duży obszar, więc wizyta zajmuje około. 1,5 godziny. Mapa cmentarza jest dostępna przy wejściu.
Wskazuje różne sekcje i groby niektórych znanych ludzi, takich jak Ezra Pound, Joseph Brodsky, Igor Strawiński, Jean Schlumberger, Christian Doppler, Frederick Rolfe, Horatio Brown, Sergei Diaghilev, Luigi Nono, Catherine Bagration, Franco Basaglia, Paolo Cadorin, Zoran Mušič, Helenio Herrera, Emilio Vedova i Salvador de Iturbide y Marzán. 

Na wyspie nie ma żadnych udogodnień, oprócz toalety i automatu z napojami. 
Latem pamiętaj o wzięciu butelki wody i czegoś, co ochroni twoją głowę. Na wyspie nie ma cienia, więc może być bardzo gorąco.

Mam nadzieję, że poczekacie na ciąg dalszy moich opowieści o Wenecji. Już teraz możecie przeczytać:
10 darmowych atrakcji w Wenecji
Andare per bacari a Venezia - co to znaczy ?
Burano 
Ca'Dario — pałac, który zabija
Co to jest Acqua Alta? Wszystko, co musisz wiedzieć o wysokiej wodzie w Wenecji.
Dlaczego kocham Wenecję ? Jak pokochać Wenecję ?
Duże ręce w Wenecji
Giudecca - powiew świeżości
Gondole w Wenecji za 2 € - możliwe czy nie ?
Libreria Acqua Alta - może najdziwniejsza księgarnia świata?
Noclegi w Wenecji
Nowy punkt widokowy Wenecji - T Fondaco dei Tedeschi
Opłata za wstęp do Wenecji dla turystów
Pellestrina nieznany zakątek
Rzeźba Building Bridges w Wenecji
Sant' Erasmo - ogród Wenecji
Scala Contarini del Bovolo - najsłyniejsza klatka schodowa Wenecji
Stravedamento, magia Laguny Weneckiej
Torcello - mała perła laguny weneckiej
Vaporetto, czyli tramwaj wodny w Wenecji - wszystko co musisz wiedzieć
Weneckie ciekawostki
Wenecja na talerzu, czyli czego nie można przegapić kulinarnie w Wenecji
Wenecja. Dzwonnica św. Marka
Wenecja. Spacer po Ghetto Weneckim
Wenecja. Spacer po wyspie San Giorgio Maggiore
Wieża zegarowa w Wenecji
Zimowy spacer w pobliskiej Sottomarina

 
Spodobał Ci się tekst? Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:

• Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
• Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę. 
• Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku. Codziennie nowe zdjęcia, inspiracje, ciekawe informacje. 
• Dołącz do mojej grupy Włochy po mojemu. 
• Śledź mnie na Instagramie @kalejdoskoprenaty!
• Otrzymuj ‚List z Włoch’ zapisując się na newsletter.

Pozdrawiam

Renata