Włoskie filmy na jesienno - zimowe wieczory. Część 3

Nie ma lepszej pory roku na wylegiwanie się pod ciepłym, puszystym kocem niż jesień. W jesienne wieczory nie marzycie o niczym innym, jak tylko owinąć się kocem i włączyć dobry film, jednak nie wiecie jaki tytuł wybrać? Zapraszam na trzeci odcinek z cyklu włoskie filmy na jesienne — zimowe wieczory.
Pierwsza część i druga część cieszyła się niezwykłą popularnością, postanowiłam Wam zaproponować kilkanaście nowych filmów.
W poniższym zestawieniu, przedstawiającym włoskie filmy na jesienno - zimowe wieczory, zawarłam rozmaite gatunki filmowe. Tak, aby każdy znalazł coś dla siebie. W moim zestawieniu znalazły się komedie, dramaty, filmy sensacyjne, a nawet kryminały.
Są nim filmy, które cieszyły się ostatnio dużą popularnością we Włoszech.
Ranking wybranych przeze mnie filmów, jest ułożony przypadkowo, i miejsce pierwsze nie oznacza mojego faworyta. Może wybierzecie coś dla siebie z mojej magicznej listy?

1. 18 PREZENTÓW (18 regali)

Film z Vittorią Puccini, Benedettą Porcaroli i Edoardo Leo w rolach głównych to dramat i wyciskacz łez.
Ciężarna kobieta, u której zdiagnozowano nieuleczalny nowotwór, zostawia 18 sentymentalnych prezentów dla swojej córki. Co roku dziewczyna otwiera jeden z nich. Bardzo wzruszający film oparty na prawdziwej historii Elisy Girotto, która zmarła na raka piersi niedługo po tym jak została mamą. Mimo, że znamy zakończenie, film cały czas jest interesujący.

2.ZWARIOWAĆ ZE SZCZĘŚCIA (La pazza gioia)

Beatrice (Valeria Bruni Tedeschi) jest gadatliwą mitomanką o ekscesywnej osobowości. Donatella zaś (Micaela Ramazzotti) jest wrażliwą introwertyczką o wytatuowanym i wychudzonym ciele. Te dwie pacjentki ośrodka terapeutycznego dla kobiet z problemami psychicznymi — Villi Biondi — połączy przyjaźń. Pewnego popołudnia, postanawiają uciec i szukać szczęścia w wolnym świecie zdrowych ludzi. Gdy uciekają z zakładu zdrowia psychicznego, można by pomyśleć, że La Pazza Gioia będzie czymś w rodzaju The Dream Team i Thelmy i Louise, a film jest czymś zupełnie innym. La Pazza Gioia jest wspaniałą grą aktorską. Siostra byłej Prezydentowej Francji jest nie tylko magnetycznie zmysłową, ale też świetną aktorką. Valerii Brunii spisała się naprawdę świetnie.

3.SEKRET BOGINI FORTUNY (La dea fortuna)

Film mojego ulubionego mistrza włoskiego kina Ferzana Özpetka (Neapol spowity tajemnicą, Mine Vaganti, O miłości i makaronach). Özpetek w Rosso Istanbul wyznaje zasadę, że istotniejsze od samego przeżywania życia jest jego opowiadanie. Dzięki tej książce chyba lepiej rozumie się jego kolejne filmy.
Annamaria, która musi udać się na obserwację do szpitala, oddaje dwójkę swoich dzieci pod opiekę wieloletnich przyjaciół gejów – Artura i Alessandra. Są razem od ponad piętnastu lat, ale w ich wspólne życie już dawno wkradła się rutyna i kłótnie, a po gorącym uczuciu pozostały ledwie wspomnienia. Kiedy wydaje się, że ich związek niechybnie zmierza ku końcowi, bohaterowie niespodziewanie dostają od losu drugą szansę. Relacja mężczyzn zostaje wystawiona na próbę, muszą dostosować się do nowej sytuacji. Opieka nad rodzeństwem pozwala im zobaczyć siebie na nowo po 15 latach spędzonych razem. Pojawienie się dzieci wywraca ich dotychczasowe życie do góry nogami, a sytuacji nie ułatwia babcia dzieci – egoistyczna i wyniosła arystokratka, która również chce odegrać swoją rolę w ich życiu. Film jest o życiu, które jest nieprzewidywalne, słodko gorzkie, zawsze śmiejące się nam w twarz i wiecznie szydzące z naszych planów.

4. PIERWSZY KRÓL (Il primo re)

Akcja dzieje się w VIII wieku pne. Historia przeplatana mitem — to losy dwóch braci, Romulusa i Remusa, pasterzy w południowym Lacjum — przedstawione na tle legendy o powstaniu Rzymu — jednego z największych imperiów, jakie kiedykolwiek widział świat. Jak ktoś szuka sztampowej opowieści o mitycznych herosach, to niech nie ogląda. Film ambitny i drogi (9 milionów, także wynik międzynarodowych koproducentów), poza skalą pod każdym względem jak na standardy włoskiego kina. Il primo re może wydawać się wyczynem graniczącym z szaleństwem — z aktorami zmuszonymi do zmierzenia się z wodą, zimnem, błotem i angażowania się w interpretacje, w których liczy się aspekt fizyczny (liczne, brutalne starcia). Film na dużym poziomie pod każdym względem, począwszy od produkcji — dzięki najlepszym włoskim współpracownikom technicznym i reżyserii.

5.PINOCCHIO

Pinokio to film z 2019 roku napisany i wyreżyserowany przez Matteo Garrone. Kolejna filmowa adaptacja jednej z najbardziej znanych włoskich bajek na świecie.
Gepetto biedny stolarz na widok teatru lalek Mangiafoco postanawia zbudować drewnianą lalkę. Mężczyzna od samego początku czuje, że w tym z pozoru martwym przedmiocie kryje się jakaś magiczna siła. Postanawia wystrugać z niej postać chłopca. Niespodziewanie stworzona przez niego figurka ożywa – potrafi mówić, śmiać się, skakać i biegać. Gepetto nadaje mu imię: Pinokio i zaczyna troszczyć się o niego jak o własnego syna. Drewniany chłopczyk jest tak zafascynowany otaczającym go światem, który widzi po raz pierwszy na oczy, że przestaje słuchać dobrych rad opiekuna. Wiedziony ciekawością, Pinokio wyrusza w podróż pełną przygód, niebezpieczeństw i życiowych lekcji. Na swojej drodze spotyka magiczną wróżkę, olbrzymiego ślimaka, zwierzęta mówiące ludzkim głosem, a nawet zwiedza ogromny brzuch wieloryba. Jego śladami wyrusza zaniepokojony Gepetto. Ta wyprawa na zawsze odmieni ich życie. Film jest bardzo mroczny, ale w taki fantazyjny, baśniowy sposób. Nie wiem czy powinny oglądać to dzieci, ale mnie porwało i na pewno zapisze się w kanonie kultowych ekranizacji.

6.ZDRAJCA (Il traditore)

W gigantycznym bunkrze w więzieniu w Palermo w ławach oskarżonych zasiadło 475 mafiosów. 362 przestępców skazano łącznie na 2665 lat więzienia. 19 usłyszało wyroki dożywocia. Maxiprocesso di Palermo to największy proces w historii światowego sądownictwa, nie wydarzyłby się, gdyby na współpracę z wymiarem sprawiedliwości nie zdecydował się Tommaso Buscetta — boss, który złamał omertę, czyli mafijną zmowę milczenia. Historię Buscetty przypomina Marco Bellocchio w filmie Zdrajca. Oparty na faktach w zaskakujący, świeży sposób podejmuje temat mafii. Film został nagrodzony kilkunastominutową owacją na festiwalu w Cannes, gdzie startował w konkursie.

7. PIRANIE (La paranza dei bambini)

Film w całości wykonany w języku neapolitańskim, z napisami w języku włoskim, jest filmową adaptacją powieści pod tym samym tytułem napisanej przez Roberto Saviano. Sześciu piętnastolatków — Nicola, Tyson, Biscottino, Lollipop, O'Russ, Briatò chcą zarabiać, kupować markowe ubrania i nowe skutery. Posiadają broń i władzę w mieście. Są jak bracia, nie boją się więzienia ani śmierci. Żyją w permanentnym stanie wojny. Handlują narkotykami, rabują, zabijają bez skrupułów. To szokujący obraz młodego pokolenia — dzieci, dla których nie istnieje przyszłość. Liczy się tylko tu i teraz: pieniądze, władza, przeżyć do jutra.

8.CZUŁOŚĆ (La tenerezza)

Akcja filmu Gianniego Amelio rozgrywa się w pięknym starym budynku w centrum Neapolu, w którym mieszka Lorenzo (Renato Carpentieri). Lorenzo jest starzejącym się wdowcem. Nie ma kontaktu ze swoimi dziećmi i wiedzie samotne życie. Wszystko zmienia się w dniu, kiedy do jego kamienicy wprowadza się rodzina z dziećmi. W mieszkaniu naprzeciw niego zamieszkują Fabio (Elio Germano) i Michela (Micaela Ramazzotti), młode małżeństwo z dwójką dzieci, pochodzące z północy, trochę tułacze z racji zawodu. Są piękni, towarzyscy, sympatyczni, tak samo jak Lorenzo jest zrzędliwy i niepewny.

Michela i Fabio oraz ich pociechy szybko wzbudzają sympatię Lorenzo. W krótkim czasie Lorenzo staje się członkiem rodziny, spędza z nimi więcej czasu niż w swoim studio, lubi bawić się z dziećmi, wraca do zagubionej radości. Elena to zauważa, może jest zazdrosna, ale mu na to pozwala. Aż pewnego wieczoru, gdy Lorenzo wraca do domu, aby jak zwykle zjeść obiad z sąsiadami. Ale stało się coś, co od tego momentu zakłóci egzystencję wszystkich.

10. JUTRO WSTAJE NOWY DZIEŃ (Domani e un altro giorno)

Giuliano (Marco Giallini) i Tommaso (Valerio Mastandrea) są przyjaciółmi od blisko trzech dekad. Pierwszy zadomowił się w Rzymie, gdzie pracuje jako aktor. Drugi mieszka w Kanadzie i jest nauczycielem. Mimo dzielących ich różnic, łączy ich bardzo bliska relacja. Giuliano to ekstrawertyk i dusza towarzystwa, Tommaso jest natomiast bardzo nieśmiały.  Jeden boi się samolotu, drugi jest w stanie zaimprowizować podróż w obie strony do Barcelony w jeden dzień. Kiedy ciężko chory Giuliano podejmuje nieodwracalną decyzję, Tommaso przezwycięży strach przed lataniem i odwiedzi go w Rzymie, aby pomóc umierającemu przygotować się do ostatniej podróży. Bohaterowie celowo odwrotni charakterowo: z jednej strony bardzo ekstrawertyczna postać, z drugiej bardziej zamknięta i zamyślona. Znajomość między nimi jest swego rodzaju meczem tenisa. Włoskie kino, które opowiada o śmierci, przyjaźni i kole życia. Spokojny, wyważony film o dojrzałej przyjaźni dwóch mężczyzn. Dla mnie bardzo miłe zaskoczenie! Film jest remakiem argentyńskiego filmu Truman.

12.DUE PARTITE

Due partite (Dwa mecze) to film na podstawie spektaklu Cristiny Comencini (tutaj scenarzystki) pod tym samym tytułem, komedii w dwóch aktach. Film opowiada podwójny kobiecy świat: ten z lat sześćdziesiątych, poprzez wydarzenia czterech kobiet, które spotykały się przy stole do gry i czterdzieści lat później, świat ich córek. W pierwszym akcie cztery matki spotykają się w każdy czwartek po południu, żeby grać w karty, podczas gdy ich córki — w drugim pokoju — grają w panie i wycinają z magazynów kobiecych zdjęcia bardzo wyidealizowanej Księżniczki Grace (Grace Kelly). W drugim akcie cztery córki spotykają się w tym samym domu po pogrzebie jednej z ich matek, która popełniła samobójstwo. 

13.TUTTO IL MIO FOLLE AMORE

Claudio Santamaria w roli niespełnionego piosenkarza, który postanawia spotkać się z nigdy nie widzianym, kilkunastoletnim synem. Chłopak jest chory. Wspólna podróż odmieni nie tylko ich życie, ale również podążających za nimi matki i ojczyma.

14. ŻYCIE PRZED SOBĄ (La vita davanti)

Życie przed sobą to nowy film z Sophią Loren. Wzruszający film o dobroci, o trudnej relacji, ale jakże pięknej i oszczędnej w środkach. Bohaterowie, każdy z trudną przeszłością, każdy walczący ze swoimi demonami. Film bardzo na czasie pokazuje, że każdy ma prawo przeżyć życie po swojemu i ma prawo do miłości i drugiej szansy. Film jest powrotem 86-letniej Sophii Loren na wielki ekran, a także pierwszym filmem fabularnym aktorki od dekady. Wybór produkcji nie był zapewne przypadkowy ze strony aktorki, ponieważ obraz wyreżyserował jej syn Edoardo Ponti. Polecam film, bo teraz można zobaczyć na Netflixie, choć mnie ten film nie przekonał do końca. Melodramat jest szyty na miarę Loren, ale kierunek zbyt skromny i bez patosu. Świetna aktorka nie wystarczy, by uratować film, o czym również piszą krytycy włoscy we Włoszech. Osobiście polecam zobaczyć w roli Madame Rosy wersję z Simone Signoret z 1977 roku.

15. LONTANO, LONTANO

Film w reżyserii Gianniego Di Gregorio opowiada historię Attilio (Ennio Fantastichini), Giorgetto (Giorgio Colangeli) i profesora (Gianni di Gregorio). Trzech mężczyzn po siedemdziesiątce z Rzymu, bardzo różniących się od siebie, ale podobnym losie. Między kieliszkiem (białego) wina a spacerkiem po Trastevere dyskutują o emeryturze, która nigdy nie wystarcza i którą chcą spędzić gdzie indziej, w obcym kraju, gdzie życie jest tańsze, a nawet przyjemniejsze. Po konsultacji z ekspertem emerytur państwowych za granicą wybierają Azory. Po utworzeniu wspólnego funduszu i odbyciu pierwszej lekcji portugalskiego skrupulatnie przygotowują się do wyjazdu. Trzech zdeterminowanych mężczyzn chce zmienić swoje życie, porzucić wszystko i wyjechać za granicę. Czy wszystko pójdzie tak, jak sobie wymarzyli ? Żadnych efektów specjalnych ani skomplikowanych scenariuszy — historia wpisana w naturalne środowisko: Trastevere i jego kawiarnie — ulubione miejsca rzymskiego lenistwa.

16. HAMMAMET

Epilog ludzkiej i politycznej historii Bettino Craxiego. Akcja dzieje się w Hammamet pod koniec ubiegłego wieku. Bettino Craxi opuścił Włochy po skazaniu za korupcję i nielegalne finanse. Obok niego jest jego żona i córka. Natomiast drugi syn jest we Włoszech, by „walczyć” o rehabilitację wizerunku i zarządzanie spuścizną polityczną. Na jego „dobrowolnym wygnaniu” dołączają do niego tylko nieliczni: Fausto, syn byłego kolegi partyjnego Vincenzo, który po przesłuchaniu przez sędziego, popełnia samobójstwo. To ostatnie dni życia Prezydenta, który zmaga się z chorobą i samotnością.

17.NAJLEPSZE LATA (Gli anni più belli )

Historia czterech przyjaciół. Paolo, Giulio and Riccardo poznają się w Rzymie podczas ulicznych zamieszek w 1982 roku. Trójka idealistycznych i głodnych życia nastolatków staje się nierozłączna, a niedługo później zgrany tercet dopełnia piękna złotowłosa Gemma, w której Paolo szaleńczo się zakochuje. Z biegiem czasu życie weryfikuje marzenia bohaterów, przynosi osobiste rozczarowania, krach ideowy, zawodowe frustracje. Jednocześnie jednak rosnąca samoświadomość i dojrzałość pozwalają czwórce przyjaciół podjąć próby naprawy zniszczonych przez złe wybory relacji.

18.ZŁE BAŚNIE

Upalne lato, rzymskie przedmieścia. Lejący się z nieba żar sprawia, że czas stoi tu niemalże w miejscu. Do włoskiej sielanki jednak daleko, zwłaszcza, gdy przekroczy się próg świata wykreowanego przez braci D’Innocenzo. Rzeczywistości, w której każda chwila jest jak zgrzyt noża po szkle. Zamieszkujące to miejsce rodziny na pierwszy rzut oka niczym specjalnym się nie wyróżniają. Podobnie jak wiele innych, dzielą swoje radości i smutki, a lepsze momenty przeplatają gorszymi. Tyle, że tych drugich, połączonych z narastającą frustracją oraz agresją powodowaną sytuacją osobistą, materialną czy klasową, jest tu zdecydowanie więcej. Domy nie są już schronieniami, stając się niemymi świadkami sadystycznych zachowań ojców oraz bierności matek. Obojętność dorosłych najmocniej uderza w najmłodszych, którzy mogą się okazać prawdziwą siłą wywrotową tej historii. Ta ujęta w formułę mrocznej współczesnej baśni opowieść to kino ekstremalnych emocji, angażujące widza do ostatniego nerwu.
Film został uhonorowany na Berlińskim Festiwalu Filmowym i piszę sie o nominacji do najlepszego filmu zagranicznego podczas kolejnych Oscarów.
Nihilistyczna czarna bajka, która opowiada bez filtrów relacje międzyludzkie w małym miasteczku w Lacjum (wśród aktorów Elio Germano).
Pozornie normalny świat, w którym subtelny sadyzm ojców jest cichy, niezauważalny, ale nieubłagany, przeszkadza bierność matek oraz obojętność dorosłych. Nie dla wszystkich.

 

Miłego oglądania!

 

P.S.  Moim celem była lista filmów, które warto zobaczyć. Gdzie obejrzeć, trzeba sobie samemu poszukać :-)

 

 

Spodobał Ci się tekst? Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie: 

• Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
• Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę. 
• Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku. Codziennie nowe zdjęcia, inspiracje, ciekawe informacje. 
• Dołącz do mojej grupy Włochy po mojemu.
• Śledź mnie na Instagramie @kalejdoskoprenaty! 
• Otrzymuj ‚List z Włoch’ zapisując się na newsletter. 

Pozdrawiam 


Renata